#wybaczenie
#wewnetrzne #dziecko #rozwoj #emocje
#pozytywneWibracje
#poczucieWiny #milosc #powodzenie #szczescie
Gdy
nosimy w sobie ciężki bagaż niewybaczenia, dźwigamy w nim również
i poczucie skrzywdzenia, a z nim elementy ofiary. Nasze wewnętrzne
dziecko złożone, jak ja to widzę z ,,dziecka radosnego'' i
,,dziecka bolesnego'', nie może dorastać. Nie może uwolnić i
zneutralizować emocji, a z nimi reakcji ciała w danej sytuacji,
które w nim zalegają.
Wybaczenie (lub jego ekwiwalenty takie jak odżałowanie,
odpuszczenie,)w bagażu wyniesionym z toksycznego domu i raniących
relacji, u jednej osoby może przyjść nagle i jednorazowo,
odczuwane jako olśnienie bądź przepływ pozytywnej wibracji.
Mentalny piorun, wypalający wszystko, co było ciężarem
przeszłości, nieodłącznym od człowieka, hamującym go w
wykorzystywaniu życiowych szans i możliwości. Wtedy, jak po burzy
powietrze staje się świeże, tak my, wraz z wybaczeniem, zrzucając
niesiony latami ciężar stajemy się wolni i nieskrępowani.
Często
jednak samodzielna droga do wybaczenia jest długa i prowadzi, według mnie przez
trzy etapy: opór, stratę i odżałowanie. Według Depaaka Chopra,
przeszkodami w wybaczeniu są: egoizm i pesymizm. Nasz mózg ma tą
właściwość, że zapisuje dokładniej i ze szczegółami bolesne
wydarzenia. Latami możemy je ostro i wyraźnie przywoływać w
pamięci, a nasza nieświadoma część realizuje powstałe na ich
bazie programy w naszym życiu. Dobre, radosne i pozytywne wydarzenia
stają się z biegiem czasu mniej ostre i trudniej nam jest przywołać
emocje, które w danej chwili przeżywaliśmy niż te o zabarwieniu
bolesnym i odczuwanym jako zagrożenie.
Zajmijmy
się teraz każdą z 3 faz składających się na proces wybaczenia.
Opór – zazwyczaj jest to ukryty lęk przed zmianą. Może dotyczyć
lęku przed czymś, czego nie znamy. Lęku przed stratą. Dzieje się
to jednak na poziomie nieświadomym. Wybaczając wiele tracimy, wiele
porzucimy. Porzucenie dotyczy bardzo silnych więzi wyniesionych z
,,rodzinnego kręgu'' i z tą więzią jest identyfikowane.
Podświadomość interpretuje chęć zmiany jako zagrożenie,
wybaczenie w takim wypadku - jak zerwanie lojalności rodzinnej,
lojalności pokoleniowej, a zatem i z bliskimi od których
zaczerpnęliśmy wzory i doznaliśmy bólu. Ale czy jest to prawdą?
Czy jesteśmy pewni, że to prawda? Czy rzeczywiście jest to
porzucenie ludzi?
Strata. Podświadomość boi się również utraty naszego wewnętrznego
dziecka, jego bolesnej części. Lęk przed ,,puszczeniem'' dziecka i
umożliwienie mu ukojenia powoduje opór. Pojawia się pytanie
,,Kim będę bez lojalności rodzinnej, bez mojego bolesnego
dziecka?'' Po przerobieniu i dokładnej analizie tego procesu
przychodzi odżałowanie.
Odżałowanie
(odpuszczenie) jest zgodą na wybaczenie, zgodą na wybaczenie innym,
światu i sobie. Jest przytuleniem swojego wewnętrznego dziecka,
obdarzeniem rozkwitającą miłością. Jest zaakceptowaniem prawa do
zarządzania własnym życiem. Do tworzenia nowych wzorów i
programów dla siebie i swoich dzieci, by nie kontynuowały
toksycznych modeli przeszłych pokoleń. Jest pozwoleniem na to, by
nasze wewnętrzne dziecko dorastało, wyrosło z dziecka bolesnego,
by pozostała w nas tylko radosna jego część.
Odżałowanie (odpuszczenie) jest rachunkiem zysków. Zgodą na
przecięcie pępowiny. Zgodą na puszczenie ,,ręcznego hamulca'' na
którym jechaliśmy przez życie. Zgodą na rozwinięcie skrzydeł,
na życie pełnią życia na własnych zasadach. Uwolnieniem ciała od bolesnych wspomnień. Jest pozwoleniem na miłość bezwarunkową
Z
miłością dla Ciebie.
Anna
Jeżli z
tym się zgadzasz zostaw serduszko. Jeśli znasz kogoś komu ten wpis
może pomóc – udostępnij go.
Pozbycie
się ciężaru krzywd, zranień, pretensji, lęków i obdarzenie się
rozkwitającą miłością- to kluczowe elementy pracy na sesjach
indywidualnych coachingu ze mną.
